Laat het avontuur beginnen!
Door: emmeline koopmans
Blijf op de hoogte en volg Emmeline
25 September 2010 | Australië, Loganlea
25 September, 1950
Ja geloof het of niet, maar de tijd heeft hier werkelijkwaar stilgestaan.
Ik zit hier in de Village Library met nauwelijks vijftig boeken om me heen en waar ze exact drie computers hebben met een internetverbinding uit het jaar nul, mezelf afvragend hoe ik hier terecht ben gekomen.
Mijn laatste week in Brisbane was afwisselend en vermoeiend, woensdag moest ik mijn hostel uit en verhuizen naar een volgend hostel aan de andere kant van de stad. Geen pretje, met z'n enorme tas. Maar het hostel was leuk, ik sliep op een kamer met 19 andere mensen, jongens en meisjes, uit Duitsland, Brazilie, Engeland en Frankrijk. De uitwisseling van culturen is zo ontzettend leuk, om met iedereen een praatje te maken en te kletsen over hun thuisland, dat geeft echt sfeer.
Ik ben hier dan ook heel exotisch met m'n blonde haar en Nederlandse afkomst.
Het vinden van werk in Brisbane was vrij onmogelijk, de enige mogelijkheid was om de barcursus te volgen en zo een ''license'' te hebben om (dood)bier te mogen tappen, het enige probleem was alleen dat ik dat verdraaide ding dan volgende maand in Sydney opnieuw kon gaan halen, aangezien ze maar voor een enkele staat geldig zijn.
Uiteindelijk heb ik via wat Australische sites rondgebelt (van internet hebben ze hier nog nooit gehoord, of ze hebben het niet, of het werkt niet. Hoe hypertechnischmodern ze hier ook zijn, je mail checken is hier een onmogelijke opgave) en heb ik op een aardbeienplukkerij een baantje gekregen.
Gisteravond moest ik dus voor de zoveelste keer deze week mezelf naar een ander hostel verslepen, wat ongeveer m'n ergste nachtmerrie zou worden.
Ik sliep op een kamer met 21 Fransen en Engelsen, asosiaal, vies en dronken zeg maar.
Ik heb dan ook geen oog dichtgedaan, maar misschien was dat ook wel omdat de bar onder mijn kamer gevestigd was, waardoor ik de halve nacht m'n bed uitgetrilt ben.
Gister heb ik met Arvin en Ellen (het meisje van z'n stage) nog wat gegeten en zijn we daarna heerlijk ordinair met een fles drank in het park gaan zitten.
Aangezien ik om 6 uur opmoest, ben ik al vrij snel afgehaakt.
Vanochtend stond ik dan ook in the middle of nowhere op een leeg treinstation, compleet met backpack en alles. Ik werd opgehaald door een dikke Australische vrouw, die duidelijk in geen tien jaar een kledingwinkel bezocht had. Gelukkig was ze heel vriendelijk en bracht ze me naar haar boederij.
Ze heeft hier twee boederijen, met verschillende aardbeienvelden. Ook heeft ze een winkeltje en een apart huis, waar ik in slaap.
Op haar bedrijf werken voornamelijk backpackers die de hele dag bezig zijn met aardbeien plukken of inpakken. Dat wordt in een raptempo gedaan, omdat je hier per kilo betaald krijgt.
Na een korte rondleiding nam ze me mee naar het winkeltje, waar haar twee dochters de aardbeien aan de straat verkopen. Het zijn aardige mensen, haar man is Nederlands dus ik voelde me gelijk al helemaal thuis.
Het huis waar ik ga ''wonen'' ligt lettelijk in het niets, als ik dacht dat Winssen een gehucht was, dan neem ik bij deze mijn woorden terug, er is hier helemaal NIETS. Leegte, gras en een paar oude huizen. That's it. Ik heb dan ook het gevoel dat ik in de fifties ben belandt.
Het huis is groot, oud en vervallen. Mijn bed staat midden in de woonkamer, die nagenoeg leeg is. Het woord ''sfeer'' is hier in Australie redelijk onbekend geloof ik.
In het huis wonen 7 Duitsers, 3 Koreanen en 1 Australier. Het is net een soort studentenhuis on the countryside, vooral de Duitse meisjes zijn erg aardig. Ik ben met twee van hen in hun mini van (hij bromt, de deur kan niet open en hij valt bijna uit elkaar) naar de bibliotheek gereden. Groot nadeel: alles moet hier met de auto. Ik moet dan ook elke dag met een van de dochters meerijden naar de boederij, waardoor ik voornamelijk aardbeien ga inpakken.
Maandag begint m'n eerste werkdag, ik heb geen idee waar ik aan ga beginnen, maar het is fijn om een verblijfplaats en wat werk te hebben. Hopelijk kan ik nu wat geld (be)sparen en een beetje het Australische leven leren kennen.
Aangezien ik daar geen internet heb weet ik niet hoe vaak ik m'n blog kan updaten, maar ik ga m'n best doen!
Aangezien de openingstijden hier ook uit de jaren 50 stammen en de bieb over vijf minuten sluit, kan ik geen uitgebreid blog schrijven dit keer.
Tot blogs!
Liefs Emmeline
Ja geloof het of niet, maar de tijd heeft hier werkelijkwaar stilgestaan.
Ik zit hier in de Village Library met nauwelijks vijftig boeken om me heen en waar ze exact drie computers hebben met een internetverbinding uit het jaar nul, mezelf afvragend hoe ik hier terecht ben gekomen.
Mijn laatste week in Brisbane was afwisselend en vermoeiend, woensdag moest ik mijn hostel uit en verhuizen naar een volgend hostel aan de andere kant van de stad. Geen pretje, met z'n enorme tas. Maar het hostel was leuk, ik sliep op een kamer met 19 andere mensen, jongens en meisjes, uit Duitsland, Brazilie, Engeland en Frankrijk. De uitwisseling van culturen is zo ontzettend leuk, om met iedereen een praatje te maken en te kletsen over hun thuisland, dat geeft echt sfeer.
Ik ben hier dan ook heel exotisch met m'n blonde haar en Nederlandse afkomst.
Het vinden van werk in Brisbane was vrij onmogelijk, de enige mogelijkheid was om de barcursus te volgen en zo een ''license'' te hebben om (dood)bier te mogen tappen, het enige probleem was alleen dat ik dat verdraaide ding dan volgende maand in Sydney opnieuw kon gaan halen, aangezien ze maar voor een enkele staat geldig zijn.
Uiteindelijk heb ik via wat Australische sites rondgebelt (van internet hebben ze hier nog nooit gehoord, of ze hebben het niet, of het werkt niet. Hoe hypertechnischmodern ze hier ook zijn, je mail checken is hier een onmogelijke opgave) en heb ik op een aardbeienplukkerij een baantje gekregen.
Gisteravond moest ik dus voor de zoveelste keer deze week mezelf naar een ander hostel verslepen, wat ongeveer m'n ergste nachtmerrie zou worden.
Ik sliep op een kamer met 21 Fransen en Engelsen, asosiaal, vies en dronken zeg maar.
Ik heb dan ook geen oog dichtgedaan, maar misschien was dat ook wel omdat de bar onder mijn kamer gevestigd was, waardoor ik de halve nacht m'n bed uitgetrilt ben.
Gister heb ik met Arvin en Ellen (het meisje van z'n stage) nog wat gegeten en zijn we daarna heerlijk ordinair met een fles drank in het park gaan zitten.
Aangezien ik om 6 uur opmoest, ben ik al vrij snel afgehaakt.
Vanochtend stond ik dan ook in the middle of nowhere op een leeg treinstation, compleet met backpack en alles. Ik werd opgehaald door een dikke Australische vrouw, die duidelijk in geen tien jaar een kledingwinkel bezocht had. Gelukkig was ze heel vriendelijk en bracht ze me naar haar boederij.
Ze heeft hier twee boederijen, met verschillende aardbeienvelden. Ook heeft ze een winkeltje en een apart huis, waar ik in slaap.
Op haar bedrijf werken voornamelijk backpackers die de hele dag bezig zijn met aardbeien plukken of inpakken. Dat wordt in een raptempo gedaan, omdat je hier per kilo betaald krijgt.
Na een korte rondleiding nam ze me mee naar het winkeltje, waar haar twee dochters de aardbeien aan de straat verkopen. Het zijn aardige mensen, haar man is Nederlands dus ik voelde me gelijk al helemaal thuis.
Het huis waar ik ga ''wonen'' ligt lettelijk in het niets, als ik dacht dat Winssen een gehucht was, dan neem ik bij deze mijn woorden terug, er is hier helemaal NIETS. Leegte, gras en een paar oude huizen. That's it. Ik heb dan ook het gevoel dat ik in de fifties ben belandt.
Het huis is groot, oud en vervallen. Mijn bed staat midden in de woonkamer, die nagenoeg leeg is. Het woord ''sfeer'' is hier in Australie redelijk onbekend geloof ik.
In het huis wonen 7 Duitsers, 3 Koreanen en 1 Australier. Het is net een soort studentenhuis on the countryside, vooral de Duitse meisjes zijn erg aardig. Ik ben met twee van hen in hun mini van (hij bromt, de deur kan niet open en hij valt bijna uit elkaar) naar de bibliotheek gereden. Groot nadeel: alles moet hier met de auto. Ik moet dan ook elke dag met een van de dochters meerijden naar de boederij, waardoor ik voornamelijk aardbeien ga inpakken.
Maandag begint m'n eerste werkdag, ik heb geen idee waar ik aan ga beginnen, maar het is fijn om een verblijfplaats en wat werk te hebben. Hopelijk kan ik nu wat geld (be)sparen en een beetje het Australische leven leren kennen.
Aangezien ik daar geen internet heb weet ik niet hoe vaak ik m'n blog kan updaten, maar ik ga m'n best doen!
Aangezien de openingstijden hier ook uit de jaren 50 stammen en de bieb over vijf minuten sluit, kan ik geen uitgebreid blog schrijven dit keer.
Tot blogs!
Liefs Emmeline
-
25 September 2010 - 08:12
Aiso:
He lief dochtertje, jaja je gaat Winssen - met al zijn faciliteiten - nog helemaal waarderen. Je mist de Jumbo vast!
Maar leuk om te horen dat het zo multi-cultureel is in de hostels (goed om kennis te nemen van de verschillende achtergronden). Sterkte met de aardbeien inpakken en verkopen en laat snel weer wat van je horen.
Groet Aiso -
25 September 2010 - 11:48
Fumi:
wauw emmelke! klinkt echt als het backpackers avontuur waar we altijd over aan het dagdromen waren tijdens de lesuren haha! geniet ervan!
xxx -
25 September 2010 - 14:14
Sophie:
Super leuk om al je verhalen zo te lezen:)
Wordt er wel een beetje jaloers van!
Geniet van al het moois en de leuke dingen die je nog gaat mee maken:)
Liefss -
25 September 2010 - 16:00
Eva:
Wat een avonturen daar!
Je schrijft ook erg leuk!
Ik blijf je volgen :)
veel plezier& succes met je eerste werkdag he!
Liefs -
25 September 2010 - 17:56
Verena:
hhahahaaha,
veel plezier schat!
en denk om je handjes he!
kusssen(L) -
26 September 2010 - 07:35
Wybe:
Hoi Emmeline,
Wat leuk om je verhaal te lezen. Je schrijft levendig over je belevenissen. Spannend om je zo te kunnen volgen. Succes met je aardbeien; ik hoop dat je da'lijk nog aardbeien lust!
Groeten, Wybe -
27 September 2010 - 08:41
Bep Otterloo:
Ha Emmeline, Wat een avontuur! Aiso en ik hebben de reisblogs van onze dochters uitgewisseld en zo kwam ik op jouw reissite. Je schrijft heel boeiend en leuk. Ben benieuwd naar je verdere avondturen! Veel plezier met aardbeien plukken! Groetjes Bep -
27 September 2010 - 17:39
Natasha:
Wat fijn dat je werk gevonden hebt!
Succes ermee;) -
28 September 2010 - 14:08
Vienna:
Klinkt heeerlijk! Hoe bevalt het ondertussen tussen de aardbeien? En je huisje in the middle of nowhere (en dit keer écht letterlijk)
Hoop snel weer iets van je te horen!
xxxx -
30 September 2010 - 14:46
Eveline:
Hoi Emmeline!
Ben benieuwd of je nu voor altijd aan dit avontuur terugdenkt zodra je een aardbei proeft.....
Zet m op daar!
Veel liefs, van Fay en Eveline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
